Οι Memoriam σχηματίστηκαν το Μάρτιο του 2016 με τη σύμπραξη μουσικών δύο κομβικών κεφαλαίων για το αγγλικό death, των Bolt Thrower και των Benediction, ως φόρος τιμής στον εκλιπόντα Martin “Kiddie” Kearns, τον επί πολλά χρόνια drummer των εμβληματικών Bolt Thrower. Το line-up των Memoriam, με τα ονόματα των Karl Willetts, Scott Fairfax, Frank Healy και Andrew Whale, σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητο και αποτελεί από μόνο του σήμα εγρήγορσης για τους γνώστες της αγγλικής σκηνής.
Αρχική πρόθεση των μελών του συγκροτήματος ήταν να παίζουν διασκευές από κλασικές μπάντες του είδους, οι οποίες τους επηρέασαν διαχρονικά. Όμως γρήγορα η κατεύθυνση των Memoriam διαφοροποιήθηκε, καθώς προέκυψε νέο υλικό που οδήγησε στην κυκλοφορία δύο demos (“The Hellfire Demos”, I και ΙΙ) και της πρώτης επίσημης δισκογραφικής δουλειάς τον περασμένο Μάρτιο, με την επωνυμία “For the Fallen”.
Ηχητικά ο δίσκος τοποθετείται στο χώρο του κλασικού αγγλικού death, με το γνώριμο παραμορφωμένο ήχο στην κιθάρα. Ο Fairfax μας δίνει τόσο παραδοσιακά old-school riffs, όσο και δυνατές ρυθμικές στιγμές, ενώ τα solo του είναι σποραδικά και μάλλον απλά. Το rhythm section υποστηρίζει την κιθάρα, σύμφωνα με την πατροπαράδοτη συνταγή: αυτό σημαίνει ότι ο Whale δεν χρησιμοποιεί blast beats, όπως οι μεταγενέστερες μπάντες, αλλά «επιτίθεται» στο kit του με ένα αρκετά μεγάλο εύρος ταχυτήτων. Ο Willetts προσθέτει την άμεσα αναγνωρίσιμη φωνή του, κυρίως με τα θέματα της απώλειας και του πολέμου, που προτιμάει να καταπιάνεται.
Το “For the Fallen” στο μεγαλύτερο μέρος του κινείται σε αργούς και mid-tempo ρυθμούς, κάτι που γίνεται εμφανές από το εναρκτήριο ομώνυμο κομμάτι, η κιθαριστική εισαγωγή του οποίου δίνει τον τόνο της ελεγείας για τον Kiddie. Αντιθέτως, τα “War Rages On” και “Surrounded (by Death)” αποκαλύπτουν την πιο επιθετική και βίαιη πλευρά της μπάντας, ενώ το “Corrupted System” ξεχωρίζει για τις αρκετά αυξημένες ταχύτητες (στη θύμησή μου ήρθαν κάποια παλιά πανκίζοντα κομμάτια των Benediction). Στα “Flatline” και “Resistance” περιέχονται τόσο κλασικές mid-tempo στιγμές, όσο και πιο αργά, σχεδόν doom περάσματα, με το δεύτερο να γκρουβάρει επικίνδυνα.
Θεωρώ ότι η πιο ενδιαφέρουσα σύνθεση βρίσκεται στο κλείσιμο του δίσκου, με το 9λεπτο “Last Words” να δίνει έναν τόνο ατμοσφαιρικότητας και μελαγχολίας, ενώ κάποια ενδιάμεσα ξεσπάσματα συντηρούν το ενδιαφέρον του ακροατή, κάτι απαραίτητο για μακροσκελείς συνθέσεις.
Αν και οι Memoriam μετρούν μόλις ένα χρόνο ύπαρξης, ακούγονται δεμένοι και μας δίνουν ένα τίμιο πρώτο δείγμα γραφής, που διαπνέεται από τον ήχο, την ατμόσφαιρα και το συναίσθημα της αγγλικής σκηνής. Σε καμία περίπτωση δεν πρωτοτυπούν (η προσπάθειά τους θα τραβήξει κυρίως τους old-school fans), όμως μας αρέσει που «συναντάμε» ξανά μουσικούς που έχουν δέσει το όνομά τους με τη μουσική που αγαπάμε.
Καλύτερα κομμάτια του δίσκου: “Flatline”, “Last Words”, “War Rages On”, “Corrupted System”
- 7/10
Αλέξης Νικολαΐδης
