Απρίλιος του 2011, στο Gagarin 205. Ήττα από τα αποδυτήρια. Με το σαγόνι στο πάτωμα μετά τη συναυλία των Electric Wizard, ανυπομονούσα για την επόμενή τους studio κυκλοφορία, διάδοχο του εκπληκτικού “Black Masses”. Ενώ είμαι φανατικός του ντεμπούτου της μπάντας, «παραδέχομαι» (χεχε) ότι οι τελευταίοι δύο δίσκοι τους είναι μεθυστικοί. Η συνταγή; Γνωστή και άκρως επιτυχημένη. Παραμόρφωση, evil θεματολογία, Sabbath-ικά riffs και μια ατμόσφαιρα δαιμονισμένα αποπνικτική και ταυτόχρονα ύπουλα ψυχεδελική. Το παρατσούκλι “Fuzz” στον Jus Oborn μόνο τυχαίο δεν είναι. Το “Time to Die”, ο δίσκος των Electric Wizard με την μακρύτερη διάρκεια τραγουδιών, είναι βαρύς σαν αμόνι και κρατάει πάρα πολύ ψηλά τη σημαία του doom metal της Γηραιάς Αλβιώνας. Το “We Love your Dead” καρφώνεται στο μυαλό και σε καλεί στο αργόσυρτο τελετουργικό. Η σαπίλα σε όλο της το μεγαλείο, δεν μπορείς να ξεφύγεις από δαύτη. Στα αξιοσημείωτα είναι και η επιστροφή του ιδρυτικού μέλους και drummer Mark Greening, ο οποίος συμβάλλει στον trademark «τούμπανο» ήχο του συγκροτήματος. Time to Die, λοιπόν, όχι όμως για τους Electric Wizard. Αυτοί είναι «σκλάβοι του Εωσφόρου». Η νεκρώσιμη πομπή του “I am Nothing” έχει ξεκινήσει.
- 8/10
Αντώνης Μαντζαβίνος
